Uit de praktijk

In Duitsland zijn de regels over as bestemming heel strikt. As moet altijd op een begraafplaats worden bijgezet. Het is niet toegestaan de as zelf te verstrooien of thuis in een urn te houden. Het verschil met de Nederlandse regels zorgt ervoor dat er soms sprake is van “crematie-toerisme”. De overledene in Nederland laten cremeren óf de asbus naar een Nederlandse ondernemer laten verzenden.

Jaren geleden, ik werkte nog vanuit huis, was ik thuis een appeltaart aan het bakken toen de telefoon ging. Een pastoor aan de lijn. Hij had een Duitse familie op de stoep staan met een asbus onder hun arm. Zij wilden heel graag de as bij zee verstrooien (de lievelingsplek van vader), maar…. kregen de asbus niet open!

Of ik wist hoe te openen óf een andere oplossing had. En of hij ze dan bij mij langs mocht sturen

Hoe de bus opengemaakt moest worden was mij bekend en natuurlijk waren ze van harte welkom. Wel heb ik gevraagd of hij ze heel duidelijk wilde maken dat ze niet naar een uitvaartcentrum werden gestuurd, maar naar het huisadres van een appeltaart-bakkende-uitvaartondernemer die hen wel wilde helpen.

Vlug de tafel in de huiskamer leeggemaakt, een keurig kleed op tafel, gereedschap erbij.

Al snel ging de deurbel en stond de familie daar.  Een kop koffie ingeschonken en de asbus opengemaakt.
Familie blij vertrokken richting zee, ik weer naar de keuken.

Een week later een lief kaartje van de familie in de brievenbus waarin ze mij nogmaals hartelijk dankten voor de geboden hulp.